Przekonanie

Planując biologiczną walkę ze szkodnikami, warto przede wszystkim poznać możliwości tej metody – trzeba wiedzieć, jakie organizmy można wykorzystać do ochrony przed poszczególnymi gatunkami szkodliwymi, kiedy powinno się je wprowadzać i jak będzie przebiegał ich rozwój w szklarniach. Przede wszystkim należy jednak zmienić nieco podejście do walki ze szkodnikami – przy korzystaniu z „biologii” musimy się pogodzić z obecnością szkodników w uprawie, a poprzez właściwe działania czasem wręcz dopuszczać do pozostania niewielkiej populacji szkodników, która jest potrzebna dla rozwoju organizmów pożytecznych. W przypadku niektórych szkodników, np. mączlika szklarniowego, możliwa jest swego rodzaju profilaktyka. Dobrze znana jest ogrodnikom strategia wprowadzania dziubałeczka mączlikowego (Macrolophus pygmaeus, dawniej M. caliginosus). Jeśli po introdukcji na początku sezonu uda się stworzyć jego silną populację, to wówczas w okresie, gdy liczebność szkodników zwykle wzrasta (maj i czerwiec), nie powinny one stanowić problemu w szklarniach. O ile przy odpowiedniej strategii introdukcji dziubałeczka mączlikowego udaje się skutecznie kontrolować populację mączlika szklarniowego, o tyle ten pożyteczny pluskwiak nie do końca jest w stanie zapanować nad populacją przędziorków. To właśnie trudności związane ze zwalczaniem przędziorków zazwyczaj zniechęcają ogrodników do stosowania metody biologicznej. Problemy ze zwalczaniem tych szkodników wynikają z ogromnej ich rozrodczości. Przędziorki późno zauważone na plantacji stanowią duże niebezpieczeństwo, gdyż mogą w krótkim okresie znacznie zwiększyć swoją liczebność.

Krok po kroku

1. Przygotowania. Do prowadzenia biologicznej walki ze szkodnikami trzeba się odpowiednio się wcześniej przygotować. Tam, gdzie były problemy z przędziorkami, trzeba już w sierpniu wykonać zabiegi akarycydami, pozwalającymi ograniczyć w jak największym stopniu liczebność przędziorków i zminimalizować populację samic, które mogłyby zimować.

2. Początek sezonu. Warto  już od początku uprawy prowadzić uważną obserwację roślin i sprawdzać, czy nie ma na nich oznak obecności szkodników (mogą trafić do szklarni już z rozsadą). W prowadzeniu monitoringu pomogą żółte i niebieskie tablice lepowe, które należy wywiesić nad wierzchołkami roślin. Pod koniec lutego należy już wyłożyć pierwsze porcje dziubałeczka mączlikowego – według wcześniej opracowanej strategii.

3. Monitoring i lustracje. Regularnie wykonywane lustracje roślin w szklarni są podstawą sukcesu na dalszym etapie prowadzenia biologicznej walki ze szkodnikami.

4. Interwencja. Po pojawieniu się pierwszych przędziorków należy podjąć odpowiednie działania zaradcze. Do ich zwalczania najlepiej jest wykorzystać kolejnego drapieżcę, jakim jest dobroczynek szklarniowy (Phytoseiulus persimilis).

5. Sprawdzenie efektów introdukcji. Miejsca, w które były wprowadzane organizmy pożyteczne, wymagają stałej kontroli podczas kolejnych tygodni.

6. Ochrona selektywna. Jeśli zachodzi konieczność zastosowania chemicznych środków ochrony, należy sprawdzić w zaleceniach firm dostarczających produkty biologiczne, jaki wpływ mogą mieć te preparaty na wprowadzane do uprawy organizmy pożyteczne. Dotyczy to nie tylko środków owadobójczych, ale też fungicydów, gdyż niektóre z nich mogą negatywnie wpływać na organizmy pożyteczne w szklarni.

Jest to fragment artykułu „6 kroków do sukcesu w biologicznej ochronie”, który został opublikowany w nowym numerze czasopisma „Pod Osłonami” 1/2015.