Jakie mogą być przyczyny tip burn?

Bezpośrednim powodem zaburzenia tip burn jest okresowy niedobór wapnia, a zatem w praktyce  zjawisko to występuje zawsze gdy roślina ma jakiekolwiek problemy z pobraniem lub transportem tego pierwiastka. Najczęściej jest to za mała zawartość Ca²⁺ w ryzosferze, ale również

– za duża koncentracja potasu, magnezu lub kationów amonowych, które utrudniają pobieranie wapnia,

– za niska wilgotność w ryzosferze: wapń jest pobierany biernie i transportowany tylko z prądem wstępującym wody,

– za duża wilgotność powietrza utrudniająca transpirację (np. w uprawie tunelowej truskawki),

– uszkodzenie włośników korzeniowych, odpowiadających za pobieranie Ca, przez herbicydy doglebowe,

– za wysoka temperatura w ryzosferze, utrudniająca funkcjonowanie korzeni,

– słabe napowietrzenie ryzosfery lub zalanie korzeni uniemożliwiające prawidłowe ich funkcjonowanie.

Jakie są skutki tip burn dla roślin

Niedorozwój liści wywołany zjawiskiem tip burn powoduje ograniczenie powierzchni fotosyntezy, co skutkuje całkowitym spowolnieniem wzrostu i rozwoju roślin. Niedobór energii i metabolitów w roślinach przekłada się na gorsze ukorzenianie się, wolniejszą rozbudowę szyjki korzeniowej oraz słabszą inicjację pąków kwiatowych na kolejny sezon.

Zapobiegać lepiej niż leczyć

Doraźnym zabiegiem blokujący pogłębianie się zjawiska tip burn jest szybkie dostarczenie wapnia roślinom. Może to być blok zabiegów fertygacji z użyciem saletry wapniowej  lub tiosiarczanu wapnia (Neutrasol w dawce 8-10 l na ha). Zabiegi dokarmiania pozakorzeniowego w eliminacji tip burn są mniej skuteczne od fertygacji ale w awaryjnych sytuacjach również mogą pomóc.

Należy jednak pamiętać, iż przede wszystkich należy prawidłowo zdiagnozować i wyeliminować przyczynę dysfunkcji w pobieraniu wapnia przez system korzeniowy. Jest to jedyne rozwiązanie pozwalające uniknąć tego niekorzystnego zjawiska w dłuższej perspektywie.

Zespół Dorady Jagodowego