Dobór odmian i uprawa

Wiodącą odmianą uprawną w tym gospodarstwie, którą zdaniem braci do chwili obecnej trudno jest zastąpić jest pomidor malinowy Tomimaru Muchoo (De Ruiter). W asortymencie znajdują się również śliwkokształtny Romanella (Syngenta) i czerwony wielkoowocowy Beef Bang  (HM. Clause). Wybór odmian dokonany przez producentów był ukierunkowany zwłaszcza na smak owoców odpowiadających gustom większości klientów, jednocześnie nie odbiegające od standardowo osiąganego plonu innych odmian w poszczególnych ich typach. Dwupędowa rozsada pomidorów szczepionych na podkładce Maxifort (wszystkie trzy) jest zamawiana w Grupie Mularski. Na matach stawia się ją w pierwszej dekadzie stycznia i po upływie średnio 3 tygodni przenoszona jest na otwory. Z co drugiej rośliny spod trzeciego grona w trakcie kwitnienia wyprowadzano dodatkowo pęd (na sznurku innej barwy), na którym grona redukuje się zwykle do 3 owoców. W przypadku pomidorów mięsistych grona nie są redukowane, a systematycznie zbierane tak, aby były one różnej wielkości i tym samym skierowane do różnych klientów. W tym roku rośliny pomidora malinowego rozpoczęły kwitnienie 21 stycznia, a pierwsze zbiory przeprowadzono 30 marca. Wówczas zapalone owoce pozostałych odmian dojrzały kilka dni później. Wyjątkowo regulacja liczby owoców z powodu niskiej aktywności trzmieli została wykonana nieco później, dopiero gdy pojawiły się zawiązki.

Na 1/3 powierzchni szklarni w pierwszej połowie roku prowadzona jest uprawa ogórka brodawkowego Mirabelle i gładkiego Quintus, który w tym roku całkowicie zastąpił nasadzenia znanego producentom od dawna Pacto. Nieszczepiona rozsada tych odmian została przywieziona i od razu przeniesiona na otwory w matach 15 stycznia. Podczas pierwszych tygodni długo utrzymujące się niedobory światła wymusiły na gospodarzach usunięcia zawiązków w siedmiu węzłach. W następnych 11 pozostawiano po pojedynczym, większym owocu. Ogórki zostały ogłowione 11 lutego, a pierwsze owoce zbierano 3 dni później. Z ostatnich trzech węzłów zostały wyprowadzone 3 pędy boczne, które ogłowiono po drugim węźle. Pędy II rzędu były ogławiane za pierwszym węzłem.

Do wciąż owocujących pomidorów z uprawy przedłużonej na stanowisko po ogórkach (ich uprawa trwa ok. do połowy czerwca) nasadzane są kolejne partie pomidora Tomimaru Muchoo rosnących na własnym systemie korzeniowym. Według producentów w tak krótkim cyklu (sadzenie przypada zwykle w 2. dekadzie czerwca) za niekonieczne uznają wykorzystanie podkładek.

Ekologiczne rozwiązania

Od wielu lat gospodarze cenią sobie uprawę warzyw szklarniowych na podłożu  kokosowym. Są zdania, że to podłoże organiczne pomimo wad, np. trudności z utrzymaniem optymalnego dla roślin poziomu nawożenia ma wiele zalet. Wśród nich wymienić można korzystny wpływ na smak wyprodukowanych owoców oraz brak obciążenia środowiska z powodu jego naturalnego charakteru po zakończeniu uprawy. Może on również zabarwiać korzenie roślin na lekko brązowy kolor, które na ogół kojarzone są ze złą ich kondycją w wyniku zaburzenia właściwych warunków wodno-powietrznych. W tym roku podjęto decyzję o zmianie charakteru mat uprawowych. Zamiast sprasowanych i pęczniejących podczas nawadniania zamówiono gotowe maty już w pełni przygotowane do uprawy.

Na początkowym etapie produkcji nie zaobserwowano negatywnych oddziaływań tego podłoża na uprawiane warzywa. Aby wspomóc system korzeniowy roślin aplikowano grzyby z rodzaju Trichoderma ograniczając występowanie chorób. Prawdziwym sprawdzianem jest jego zachowanie się w trakcie trudnych warunków mikroklimatycznych panujących w szklarni. Okazało się, że podczas upalnego początku czerwca podłoże „zdało egzamin”.

Standardem w gospodarstwie braci Florków jest wprowadzanie szeroko rozumianej ochrony biologicznej jako remedium na szkodniki. Podstawą sukcesu w stosowaniu tej metody ochrony w opinii producentów jest systematyczność w aplikacji oraz wnikliwy, stały monitoring. Preparaty z entomofagami oraz z przeznaczonym dla nich pożywieniem ogrodnicy kupują z firm Biobest, Koppert i Royal Brinkman. Wśród wykorzystywanych w celu zwalczania niepożądanych „gości” warto wymienić m.in. dobroczynka szklarniowego i kalifornijskiego, dziubałeczka mączlikowego oraz pasożytniczą błonkówkę Diglyphus isaea. Część usuniętych liści podczas regulacji masy wegetatywnej pozostawia się, aby stanowiły miejsce wylęgu i pozwalały przedostać się znajdujących się tam naturalnych sprzymierzeńców na uprawiane rośliny. Ponadto podczas schnięcia dostarczają jeszcze dwutlenku węgla oraz zwiększają wilgotność powietrza ograniczając ryzyko wystąpienia suchej zgnilizny wierzchołkowej owoców pomidora (na którą odmiana Tomimaru Muchoo jest stosunkowo wrażliwa).

Więcej informacji na temat specyfiki uprawy pomidorów i ogórków w gospodarstwie Florek znajdą Państwo w czasopiśmie Pod Osłonami w numerach 8/2018 oraz 4/2019, które można zakupić w wydawnictwie Hortpress.