Cechy nowej odmiany mięsistego pomidora czerwonego

Pomidor Eyre RZ – to odmiana bardzo interesująca ze względu na plonowanie i charakter wzrostu roślin, z tego względu zyskuje popularność we wszystkich rejonach uprawy w kraju. Jest to alternatywna propozycja wobec odmian innych firm z segmentu mięsistego pomidora czerwonego, wielkoowocowego. Masa owoców Eyre RZ wynosi średnio 200-250 g, a w gronie jest zwykle 4 do maksymalnie 5 owoców (kategoria BB i większe). Owoce są bardzo kształtne, szczególnie, gdy pozostawia się po cztery owoce w gronie. Owoce są na początku sezonu spłaszczone, żebrowane, później kuliste, mają ładny głęboki czerwony kolor. Nadają się do mechanicznego sortowania, nie powoduje ono pogorszenia jakości owoców. Charakteryzuje się wysoką tolerancją na suchą zgniliznę wierzchołków owoców. Eyre RZ to odmiana bardzo plenna i łatwa w produkcji (niższe koszty produkcji z jednostki powierzchni uprawy). Charakteryzuje ją wysoka trwałość pozbiorcza owoców, dlatego nie ma problemów w transporcie i przechowywaniu. Pomidory Eyre RZ nie drobnieją latem, odmiana nie ma też tendencji do zrzucania zawiązków owoców.

Pozytywną cechą odmiany Eyre RZ, którą podkreślał Krzysztof Banaszak, jest także wysoki Brix na poziomie 4,7° oraz dobra jakość wewnętrzna owoców – na ich przekroju zwraca uwagę bardzo dobra mięsistość i jednolita barwa miąższu, pomidory te uzyskują też bardzo dobre oceny organoleptyczne.

Odmiana „przyjazna dla ogrodnika”

Odmiana Eyre RZ nadaje się do nasadzeń od połowy grudnia, a pozytywną jej cechą jest dość dobre zawiązywanie owoców, nawet przy niskich wartościach promieniowania słonecznego. Rośliny Eyre RZ mają kompaktowy pokrój i krótkie międzywęźla, umiarkowane są nakłady na pielęgnację. Pomidor ten nadaje się do uprawy w nowych, ale także nieco starszych szklarniach. Ważne cechy odmiany Eyre RZ, które podkreślał Krzysztof Banaszak to wysoki potencjał plonotwórczy i łatwość zbioru owoców.

Pomidor czerwony, wielkoowocowy Eyre RZ

U odmiany Eyre RZ zwraca uwagę ciemniejszy wierzchołek rośliny przez pierwsze 8-10 tygodni uprawy, co jednak nie wpływa w żadnym stopniu na wzrost i rozwój rośliny – na wiązanie i plonowanie.

Odmiany z grupy „Rugose Defense”

Wirus brunatnej wyboistości pomidora (ToBRFV) został po raz pierwszy wykryty w Jordanii i Izraelu w 2014 r. Od tamtego czasu rozprzestrzenia się w wielu rejonach uprawy pomidorów, m.in. w USA, Meksyku, Chinach i w Europie. Objawy infekcji są podobne do objawów powodowanych przez inne tobamowirusy oraz przez wirus mozaiki pepino (Pepino mosaic virus; PepMV). W zależności od czasu zakażenia, warunków uprawy oraz podatności odmiany, objawy mogą różnić się i mieć różne nasilenie.

Odporność odmian pomidora hodowli firmy Rijk Zwaan na ToBRFV wynika z genu odporności, który jest wprowadzany do wszystkich aktywnych programów hodowlanych i segmentów pomidorów tej firmy na świecie. Źródłem odporności jest forma pomidora o bardzo małych owocach, dlatego m.in. jak informował Krzysztof Banaszak bardzo trudno jest przenieść odpowiednie geny odporności do odmian pomidora mięsistego. Z tego względu najwięcej odmian odpornych na ToBRRV uzyskano w segmencie pomidorów o owocach o mniejszej masie – koktajlowych (w ofercie firmy Rijk Zwaan są to odmiany Amelioso RZ, Lucioso RZ, Valerioso RZ, Rexoso RZ oraz Spirioso RZ), wśród pomidorów typu cherry (Hyrule RZ oraz Hateno RZ), w segmencie pomidorów gronowych o mniejszych owocach (Pospano RZ) oraz w grupie mini śliwek (Rominetto RZ, Capuletto RZ, Parisetto RZ oraz Balthasetto RZ).

Czym się różni odporność wysoka (HR) od średniej (IR)?

Odporność odmian pomidora na wirusy czy inne patogeny definiuje się albo na średnim, albo na wysokim poziomie. Średni poziom odporności (IR) spowalnia namnażanie i rozprzestrzenianie się wirusa, ale jest on nadal aktywny w roślinie, która pozostaje jego organizmem żywicielskim. Rośliny o wysokim poziomie odporności (HR) nie są nosicielami wirusa i tym samym nie są już źródłem jego dalszego rozprzestrzeniania się. Znacznym ograniczenie w namnażaniu się i rozwoju wirusa jest uprawa odmian odpornych, czyli mających wysoki poziom odporności.

– Wszystkie odmiany specjalne z grupy Rugose Defense, z genem odporności na ToBRFV, muszą nadal dobrze sprawdzać się w produkcji i pozwalać na uzyskanie podobnych lub wyższych plonów niż z dotychczas uprawianych odmiany. Odporność jest testowana w warunkach wysokiego porażenia, a nowe odmiany są testowane u kluczowych klientów – przekazał Krzysztof Banaszak.

Odmiany odporne mogą być szczepione na wszystkich dostępnych podkładkach, niekoniecznie odpornych na chorobę. Odporność jest stabilna, niezależnie od warunków temperaturowych – dodał prelegent. Zwracał on także uwagę, że nadal nadrzędną kwestią jest zachowanie higieny w szklarni, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się choroby w obrębie i pomiędzy obiektami. Wprowadzenie odmian odpornych to jeden z elementów pozwalających na utrzymanie szklarni wolnych od wirusa.