Dotąd patogen ten występował w Ameryce Północnej (USA, Meksyk). Źródło infekcji na hiszpańskiej plantacji nie jest znane. Ponieważ w krajach Unii Europejskiej agrofag ten podlega obowiązkowi zwalczania rośliny z objawami porażenia zostały usunięte i zniszczone. W późniejszym terminie w tym samym stanowisku nie stwierdzono objawów chorobowych na roślinach, nie zaobserwowano też występowania wektora tego patogenu – mączlika ostroskrzydłego (Bemisia tabaci). Ognisko wirusa uznano za wyniszczone.

Objawy infekcji wirusowej

Lettuce infectious yellows virus wywołuje silne żółknięcie lub zaczerwienienie się liści, wraz z karłowaceniem, skręcaniem się roślin, rozjaśnianiem się żyłek liści i ich łamliwością. Na spodniej stronie liścia widoczne są stadia przedimaginalne i osobniki dorosłe mączlika ostroskrzydłego (Bemisia tabaci), będącego wektorem wirusa.

Żywiciele wirusa

Do żywicieli Lettuce infectious yellows virus zalicza się 45 gatunków roślin z 15 rodzin. Żywicielami o największym znaczeniu gospodarczym są burak (Beta vulgaris), sałata (Lactuca sativa), dynia zwyczajna (Cucurbita pepo) i melon (Cucumis melo); do innych żywicieli zalicza się marchew (Daucus carota), inne gatunki dyni: Cucurbita foetidissima, dynia olbrzymia (C. maxima), dynia piżmowa (C. moschata) i arbuz (Citrullus lanatus) oraz słonecznik (Helianthus spp.). Porażane są też rośliny dziko rosnące: m.in. wilec (Ipomoea spp.), Lactuca canadensis, ślaz drobnokwiatowy (Malva parviflora) i Physalis heterophylla.

Zagrożenie

Pierwsze wykrycie wirusa w Europie wskazuje na możliwość wystąpienia również w innych krajach. Najbardziej prawdopodobną drogą przeniknięcia patogenu jest import porażonych roślin do sadzenia, świeżych warzyw liściowych, itp., o ile znajdują się nich osobniki mączlika ostroskrzydłego. Lettuce infectious yellows virus pochodzi ze strefy klimatu ciepłego, stąd w Polsce istnieje możliwość jego rozwoju w uprawach szklarniowych, zwłaszcza na sałacie, oraz pojawiania się krótkotrwałych populacji, w sezonie wegetacyjnym, przy braku możliwości przezimowania.

źródło: PIORiN