Bardzo ważna jest rola właściwego podlewania w uprawie w ograniczonej objętości podłoża, a więc m.in. na matach, ponieważ aktywność systemu korzeniowego jest zależna od takich parametrów jak początek i koniec podlewania, wielkość i częstotliwość dawek polekowych, jakość wody i nawozów użytych do przygotowania pożywki. Są to zagadnienia, na które musimy zwrócić uwagę, aby zapewnić roślinom optymalne warunki.

Ważne jest obliczenie odpowiedniego rozmiaru mat przed zamówieniem rozsady. Przyjmuje się, że w polskich warunkach klimatycznych objętość wełny mineralnej, przypadająca na 1 m2 szklarni powinna wynosić 7-9 dm3. Standardowe zagęszczenie uprawy pomidora po posadzeniu wynosi 2,4 rośliny na m2, a po wypuszczeniu dodatkowego pędu 3 – 3,2 pędy na m2. Warto więc przyjąć założenie większej objętości maty na początku uprawy, by po zwiększeniu liczby pędów rośliny miały do dyspozycji nadal wystarczającą objętość podłoża (9/2,4 = 3,75 dm3 na roślinę, 9/3 = 3 dm3 na roślinę).

Odpowiednio dobrana objętość mat uprawowych pozwala na zapewnienie optymalnych warunków powietrzno-wodnych przy zachowaniu ekonomicznie uzasadnionych parametrów podlewania – czyli ilości wody i nawozów zużytych do odżywienia rośliny, a także ilości przelewu potrzebnego do „odświeżenia” mat.

Firmy sprzedające maty z wełny mineralnej oferują obecnie duży ich wybór. Różnią się one pod względem gęstości, struktury ułożenia włókien i rozmiarów. Wybór odpowiednich mat do konkretnej szklarni nie może być przypadkowy. Może na przykład okazać się, że maty, których cena jednostkowa jest wyższa, ułożone w danej szklarni w odpowiedniej ilości nie wpłyną znacząco na zwiększenie kosztów, a zapewnią roślinom bardziej wyrównane, a więc pożądane warunki uprawy.

Warto też zwrócić uwagę czy wybierając określoną długość maty zapewnimy odpowiednią odległość między stawianymi na niej roślinami, a także pomiędzy kapilarami. Umieszczanie kapilar w matach między kostkami nie jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż objętość maty nawadniana przez taką kapilarę jest zdecydowanie mniejsza, niż przez kapilarę włożoną w kostkę rozsadową.

W ostatnim sezonie można było spotkać wiele upraw, w których przy sadzeniu rozsady szczepionej, prowadzonej na dwa pędy ustalono tak dużą odległość między roślinami, że analizując rozłożenie wartości wilgotności i EC w macie, można wyraźnie wyróżnić dwa punkty podlewania (po dwie kapilary), a pomiędzy nimi mata była mało aktywna, przesuszona, z podwyższonym EC.

Pomiary wilgotności maty, EC i pH powinny być wykonywane codziennie lub co drugi dzień, w połowie wysokości maty i w odległości ok.6 cm od kostki. Aby jednak zbadać wyrównanie warunków panujących w strefie korzeniowej roślin należy wykonać w jednej macie kilka do kilkudziesięciu pomiarów. Na podstawie ich wyników możemy ustalić, czy parametry maty są wyrównane i czy ustawiliśmy odpowiednie dawki polewowe. Utrzymywanie wyrównanych warunków w macie pozwala zachować aktywność korzeni w całej objętości podłoża.