Wirus brązowej plamistości pomidora w Polsce

TSWV może porażać ponad pięćset gatunków jednorocznych roślin zielnych czy bylin, w tym wiele roślin uprawnych oraz chwasty, szczególnie: komosę białą, żółtlicę drobnokwiatową, szarłat szorstki, gwiazdnicę pospolitą, starzec zwyczajny, babkę zwyczajną i psiankę czarną. Wirus ten powoduje największe straty na plantacjach pomidora, papryki, grochu, selera i cykorii oraz roślin ozdobnych. W uprawach pod osłonami sprawia w Polsce poważne problemy od końca lat. 80. XX w.

Objawy chorobowe zwykle są widoczne już na młodych roślinach, na których obserwuje się przebarwienia, nekrozy oraz silne zahamowanie wzrostu.

W ciągu ostatnich dziesięciu lat corocznie do naszej Kliniki Chorób Roślin (która istnieje od 2011  r.) trafia coraz więcej roślin porażonych przez sprawcę brązowej plamistości pomidora. Początkowo obserwowaliśmy nasilenie występowania choroby w uprawach pomidora pod osłonami, na których to wczesną jesienią 2013 r. zaczęły pojawiać się podłużne nekrotyczne plamy na łodygach i blaszkach liściowych. Przetestowaliśmy kilkanaście roślin pomidora pochodzących ze szklarni w województwie kujawsko-pomorskim, na których stwierdziliśmy obecność wirusa brązowej plamistości pomidora. W roku 2016 TSWV wystąpił również w kilku uprawach papryki.

Liczne pojawienie się wirusa może być związane z masowym importem roślin ozdobnych, wraz z którymi do Polski trafił główny i najgroźniejszy wektor tej choroby w uprawach pod osłonami – wciornastek  zachodni (Frankliniella occidentalis). TSWV przenoszony jest jednak jeszcze przez co najmniej 3 inne gatunki wciornastka, którymi są Frankliniella schultzei, F. fusca – oba dotychczas w naszym kraju nie stwierdzone – oraz Thrips tabaci (wciornastek tytoniowiec).

Wirus brązowej plamistości na warzywach uprawianych pod osłonami

TSWV jest jednym z najgroźniejszych wirusów porażających pomidory i paprykę, mogącym w skrajnych przypadkach powodować straty w plonie sięgające 100%.