PODosłonami.pl

Hazera 2 ManistellaHazera 2 Manistella

Uprawa petunii

Nazwa petunia ogrodowa (Petunia ×hybrida) obejmuje wiele odmian uprawnych, które pochodzą od paru gatunków z rodzaju Petunia dziko rosnących w Ameryce. Obecnie, od czasu pojawienia się na rynku grupy odmian Surfinia®, dominują kreacje rozmnażane wegetatywnie o przewieszających się pędach, dobrze się krzewiących, odznaczające się wigorem i obficie kwitnące od wiosny do jesieni. Przełom w hodowli, jaki się dokonał pod koniec lat 80. XX wieku za sprawą grupy Surfinia® spowodował, że powszechnie – choć nieprawidłowo – petunie tego typu (niezależnie od tego, od którego hodowcy się wywodzą i pod jaką marką występują) nazywane są „surfiniami”.

Petunie oferują obecnie największą spośród roślin balkonowo-rabatowych różnorodność odmian, a zarazem paletę barw kwiatów. Są przyjazne dla producentów pod względem potrzeb termicznych, które podczas uprawy są stosunkowo niskie – zwłaszcza w porównaniu z pelargonią – i przez większą część okresu produkcji pod osłonami wynoszą 14-16C w dzień (temperatura nie powinna spadać poniżej 8C). Rośliny te są jednak wymagające dla użytkowników finalnych co do podlewania i dokarmiania.

Surfinia i inne grupy odmian petunii

Surfinia została wyhodowana przez japońską firmę Suntory. Odmiana Surfinia® ‘Shihi Purple’ (obecnie Surfinia® Purple) – o kwiatach w charakterystycznej barwie intensywnej magenty – była pierwszą petunią o kaskadowym pokroju rozmnażaną wegetatywnie (z sadzonek). W Europie pojawiła się na rynku na początku lat 90.; w Polsce – w 1994 r.

Obecnie w Europie w grupie Surfinia oferowanych jest ponad 30 odmian, o różnych cechach: kwiatach pojedynczych (jak u odmiany Purple i większości innych) bądź pełnych (Double Red), o jednolitym kolorze albo dwubarwnych (np. Surfinia® Lagoon Blue Star – nowość 2022 r.), typowym dla kaskadowych petunii pokroju lub bardziej zwartym, półkulistym (Surfinia® Table Dark Red). Wyodrębniono też kreacje wcześniej kwitnące – klasyfikowane do „podgrupy” Early Trailing (m.in. Surfinia® Trailing Red).

Grupy odmian petunii rozmnażanych wegetatywnie, które inne przedsiębiorstwa hodowlane wprowadziły na światowy rynek w ślad za Surfinią i jej sukcesem, to m.in.:  Cascadias, Conchita, Crazytunia, Fanfare, Sanguna, Supertunia i Supertunia Vista, Sweetunia, Viva.

Sadzonki petunii

Petunie odmian należących do grupy Surfinia, i im podobnych rozmnaża się z sadzonek pędowych, które pobierane są z elitarnych mateczników wolnych od wirusów. Mateczniki prowadzone są przez specjalistyczne firmy poza Europą – w optymalnych warunkach świetlnych. Gros sadzonek sporządzane jest na początku roku i ukorzeniane w temperaturze 18-20₀C. Ukorzenione sadzonki trafiają do ogrodników, którzy produkują kwitnące rośliny, gotowe do handlu.

Podłoże dla petunii

Podłoże dla petunii z grupy Surfinia, i jej podobnych powinno być lekko kwaśne (pH 5,2-5,8) oraz mieć podwyższony poziom żelaza, gdyż rośliny te łatwo ulegają chlorozie, która powoduje żółknięcie liści. Inne ważne cechy takiego podłoża to dobra przepuszczalność i stabilna struktura. Zwykle stosowanym podłożem jest gotowy substrat torfowy (na bazie torfu wysokiego) z dodatkiem glinki (zalecane 10-25%) i startowej dawki nawozów (PG-Mix).

Sadzenie petunii

Ukorzenione sadzonki petunii rozmnażanych wegetatywnie (m.in. z grupy Surfinia) sadzi się do finalnych doniczek, najczęściej o średnicy 11-12 cm, albo do większych wiszących pojemników (Ø 25 cm) – zwykle w lutym, marcu. Sadzenie w gospodarstwach zajmujących się towarową uprawą petunii pod osłonami, często jest zmechanizowane, odbywa się z pomocą doniczkarek. Zazwyczaj potrzeba następnie co najmniej 8 tygodni uprawy w szklarni lub tunelu, by otrzymać handlowe rośliny (w typowych, niedużych doniczkach produkcyjnych). Jako materiały wyjściowe dostępne są też półprodukty, które pozwalają ogrodnikowi skrócić okres uprawy. Należy do nich m.in. „supersadzonka”, z zainicjowanymi pąkami kwiatowymi – takie rośliny przesadzone do doniczek 12-centymetrowych mają zakwitać po upływie 4-5 tygodni.

Nawożenie petunii

Dokarmianie petunii z grupy Surfinia, i jej podobnych należy zacząć po dwóch tygodniach od zadoniczkowania ukorzenionych sadzonek, stosując wieloskładnikowe nawozy rozpuszczalne w wodzie (roztwór 1,5-2-procentowy). W przypadku fertygacji zalecane stężenie pożywki nawozowej wynosi 0,1-0,15%. Niezbędne jest stosowanie chelatu żelazowego (łatwo przyswajalnego żelaza), co zapobiega wystąpieniu chlorozy. Wskazane jest 2- lub 3-krotne użycie chelatu w trakcie uprawy petunii pod osłonami. Do zasilania roślin, zwłaszcza w większych pojemnikach, tak aby zapewnić ich lepszą kondycję na etapie sprzedaży detalicznej i u klientów finalnych, polecane są nawozy otoczkowane o przedłużonym działaniu, jak Osmocote 5-6 M (2-3 kg/m3).

Ochrona petunii

W „Programie ochrony” opracowanym przez Instytut Ogrodnictwa – PIB wymienione są następujące choroby petunii (Surfinii): zgnilizna sadzonek – powodowana przez Pythium spp., Fusarium spp.; plamistosć liści i kwiatów – Ascochyta sp., zgnilizna twardzikowa – Sclerotinia sclerotiorum, szara pleśń – Botrytis cinerea, mączniak prawdziwy – Oidium sp.
Szkodniki umieszczone w tym „Programie” to: wciornastek zachodni (Frankliniella occidentalis), mączlik szklarniowy (Trialeurodes vapoprariorum), mszyca ziemniaczana (Aulacorthum solani), miniarka szklarniówka (Liriomyza huidobrensis), ziemiórki (Sciaridae).
W celu wczesnego wykrycia większości z tych szkodników wykorzystuje się żółte tablice (oraz taśmy) lepowe, które jednocześnie służą do odławiania części populacji owadów. Na 100 m² powinny przypadać 1-2 takich tablic, które należy przeglądać co najmniej raz w tygodniu.

HortiNet_wyszukiwarka
HortiAdNetHortiAdNet