W szklarniach państwa Urszuli i Zbigniewa Rychterów uprawiane są w tym roku wielkoowocowe pomidory Torero F1 i Foronti F1 oraz pomidor Malinowy Tomimaru Muchoo F1. Rośliny są szczepione na podkładce Maxifort F1, prowadzone na dwa pędy w zagęszczeniu 2,5 szt./m².

Mieszanki makro- i mikro oraz nawozy specjalne

Jak informował Jacek Ceglarski do sporządzania pożywek w tej uprawie używane są mieszanki nawozowe Pioner Makro (głównie Żółty i Czerwony), uzupełnieniem tych nawozów jest saletra wapniowa oraz mieszanka mikroelementów Pioner Mikro. W razie potrzeby stosowany jest również biostymulujący nawóz Resistim, poprawiający wigor i zdrowotność roślin. W okresach, gdy konieczne jest poprawienie wybarwiania owoców używany jest Poiner Colo Plus („następca” znanego wcześniej nawozu Brival), który może być szczególnie przydatny w uprawie pomidorów malinowych. Po zastosowaniu tego nawozu owoce wybarwiają się równomierniej i intensywniej. Kolejny nawóz polecany przez J. Ceglarskiego w uprawie m.in. pomidorów malinowych, ale także innych o wysokim zapotrzebowaniu na wapń, to Lebosol Calcium Forte.

Różne odmiany, różne wymagania

Mieczysław Głaczkowski zwracał uwagę, że w uprawie pp. Rychterów znajdują się trzy odmiany (Torero F1, Foronti F1 i Tomimaru Muchoo F1), z których każdą trzeba traktować od początku uprawy inaczej – co dotyczy również nawożenia. W przypadku Torero F1, należy jego zdaniem brać pod uwagę, że z czasem rośliny te będą wykazywać przewagę tendencji generatywnych, dlatego powinno się pilnować by nie nastąpiło zbytnie osłabienie wierzchołków i utrzymywać rośliny w równowadze wegetatywno-generatywnej. Dlatego w nawożeniu tej odmiany duże znaczenie ma Pioner Żółty, o dużej zawartości azotu, również w formie amonowej. Nie można tek odmiany prowadzić np. na pożywce o dużej zawartości potasu, bo może to doprowadzić do osłabienia wzrostu roślin, zwłaszcza w czasie letnich upałów.

Inaczej nieco przedstawia się sprawa w przypadku Foronti F1 – odmiany o silniejszych tendencjach wegetatywnych, którą trzeba prowadzić bardziej generatywnie. Można to uzyskać m.in. przez utrzymywanie wyższej średniej temperatury dobowej i bardziej agresywne sterowanie klimatem w szklarni. Zalecane są też inne pożywki, niż dla poprzedniej odmiany – pomidorom o silnych tendencjach wegetatywnych nie można podawać zbyt dużo azotu.

W przypadku pomidorów malinowych, uchodzących za bardziej podatne na występowanie suchej zgnilizny wierzchołków owoców, zwykle dużo uwagi poświęca się nawożeniu wapniowemu. M. Głaczkowski podkreślał jednak, że objawy niedoboru wapnia na owocach, nie muszą wcale wynikać z braku tego składnika w pożywce i w podłożu, tylko z trudności w jego pobraniu przez roślinę. Może to to mieć związek np. z blokowaniem pobierania wapnia przez inne pierwiastki, przy zbyt wysokim EC w matach uprawowych i niskiej wilgotności, czy pojawiać się przy osłabieniu systemem korzeniowego. W takich sytuacjach „awaryjnych” można przeprowadzić pozakorzeniowy zabieg wapniowy, dostarczający ten pierwiastek bezpośrednio do liści, owoców i ich zawiązków – z oferty firmy Azelis do opryskiwania roślin polecany jest wspomniany już wcześniej nawóz Lebosol Calcium Forte.

Nawozy wapniowe o działaniu biostymulującym

Szklarniowa uprawa pomidorów wielkoowocowych i malinowych