W gospodarstwie państwa Warszewskich uprawa pod osłonami prowadzona jest na powierzchni 1,6 ha szklarni oraz 2000 m² tuneli foliowych. Całość obsadzona jest ogórkami brodawkowymi, z czego 9000 m² zajmuje odmiana Kybria RZ F1, a po cztery rzędy w najnowszej części obiektu obsadzono odmianami Chaikovskiy RZ F1 oraz Lenara RZ F1 (na pozostałej powierzchni uprawiana jest odmiana z konkurencyjnej firmy).

Cechy charakterystyczne odmian hodowli firmy Rijk Zwaan omówił Marcin Pawlak, najwięcej uwagi poświęcił odmianie Kybria RZ F1, która:

–        daje bardzo wysoki plon wyrównanych owoców,

–        tworzy mało pędów bocznych,

–        polecana jest do wczesnych i późnowiosennych nasadzeń,

–        może być uprawiana „na parasol”,

–        jest odmianą o zrównoważonym wzroście i umiarkowanej sile regeneracji.

Odmiana Kybria RZ F1, choć należy do grupy ogórków brodawkowych partenokarpicznych została stworzona specjalnie do uprawy szklarniowej.

Odmiana Lenara RZ F1, również wczesna, daje owoce o mniejszej liczbie kolców niż Kybria RZ F1 oraz jaśniejszej barwy.

Owoce odmiany Chaikovskiy RZ F1 wyróżnia ich jednolicie zielona barwa.

Uprawa ogórków typu mini w wełnie mineralnej

W drugiej części spotkania, która miała miejsce w Bursztynowym Dworze w miejscowości Niedźwiady, Marcin Pawlak przypomniał zalety uprawy ogórków partenokarpicznych, a wśród nich m.in. to, że nie wymagają zapylania przez owady dzięki czemu ich uprawa jest mniej zależna od warunków pogodowych (dot. uprawy w gruncie), owocują w sposób bardziej wyrównany niż odmiany wymagające zapylenia i dają wysoki plon. Owoce odmian tego typu są bardziej wyrównane, cylindryczne, proste, nie tworzą nasion (mają mniejszą komorę nasienną). Odmiany partenokarpiczne, jak mówił specjalista, są odpowiedzią na zapotrzebowanie ogrodników – wśród użytkowo ważnych cech wymieniał tworzenie po kilka owoców w węźle (typ. multifruit), szeroki zakres odporności oraz są dostosowane do różnych segmentów rynku.

M. Pawlak w swoim wykładzie skupił się na specyficznych wymaganiach roślin ogórków brodawkowych w różnych fazach rozwojowych, które podzielił na trzy etapy: I –  produkcja rozsady, II – okres od posadzenia do owocowania, III – okres owocowania. W każdym z tych etapów produkcji rośliny mają inne potrzeby związane z temperaturą powietrza i podłoża, natężeniem światła, wilgotnością w obiekcie oraz zasobnością podłoża w składniki pokarmowe.

Produkcja rozsady

Specjalista przypomniał, że dobra rozsada ogórka powinna mieć 4-5 liści właściwych, biały korzeń, a poszczególne rośliny powinny być wyrównane. Okres produkcji rozsady na wczesne nasadzenia (z doświetlaniem) waha się z reguły między 35 a 45 dniami. Ważnym jest zapewnienie: optymalnych warunków świetlnych dla roślin (około 5 tys. lx), właściwego zagęszczenia (16 szt./m2) oraz temperatury – zarówno podłoża do wysiewu nasion (25-27 C), jak i powietrza dla siewek (dzień 22-25 C, noc i dni pochmurne 18-20 C). Jako najczęstsze błędy popełniane w pierwszym etapie produkcji M. Pawlak wymienił:

–        zbyt duże zagęszczenie roślin (często wynikające z ograniczonej powierzchni mnożarek), przez co poszczególne rośliny mają ograniczony dostęp do światła, konsekwencją czego jest ich „wybieganie”;

–        nierówne warunki wzrostu (głównie temperatury powietrza) i zbyt zimna woda do podlewania (w zimnych kostkach następuje  m.in. ograniczenie pobierania składników pokarmowych).

Od posadzenia do owocowania

Etap II, od posadzenia do owocowania, obejmuje czas kiedy następuje rozbudowa korzeni i części wegetatywnych roślin. W tym okresie ważnym jest, aby dobowe wahania temperatury były niewielkie („spłaszczone”). Ogórek jest rośliną, która lubi dokarmianie dwutlenkiem węgla, którego standardowo w powietrzu jest około 350 ppm. Aby rośliny właściwie rosły, dobrze jest im dostarczać około 450 ppm CO₂ w dzień pochmurny, oraz 750 ppm w dzień słoneczny.

Bardzo istotnym czynnikiem mającym wpływ na uprawę jest jakość wody. Specjalista zalecał wykonywanie jej analiz (niekorzystny jest wysoki poziom sodu, chloru i kwaśnych węglanów oraz wysokie wyjściowe EC > 0,5 mS/cm).

Aby stworzyć optymalne warunki dla wytworzenia przez rośliny dobrego systemu korzeniowego, przed ich posadzeniem maty powinny zostać nawodnione, a po 3 dniach powinno się je naciąć – z reguły na wysokości 2 cm od dołu. Przez pierwsze 2-3 tygodni od posadzenia należy stopniowo obniżać wilgotność podłoża tak, aby osiągnęła wartość 50%, a nawadnianie powinno być dostosowane do warunków pogodowych oraz tempa wzrostu roślin. Częstym błędem w tej fazie jest zbytnie zalewanie mat, zwłaszcza późnym popołudniem (pozostawianie na noc zbyt wilgotnych mat sprzyja rozwojowi chorób). Należy utrzymywać, w miarę możliwości, stałą temperaturę podłoża – około 20 C w dzień (25 C w dzień słoneczny), oraz około 19,5-20 C w nocy.

M. Pawlak omówił również zalety systemu uprawy ogórków z opuszczaniem roślin, wśród których wymienił:

–        równomierne obciążenie roślin owocami;

–        wysoką jakość owoców;

–        stabilne plonowanie.

Jako wadę tej metody uprawy wymienił jej wyższą, w porównaniu z innymi systemami, pracochłonność, związaną z koniecznością obrywania 3-5 liści z rośliny na  tydzień, a także dwukrotnym w tygodniu opuszczaniem roślin. Podkreślał jednak, że nakłady pracy mogą być ograniczone u niektórych odmian (np. o krótszych międzywęźlach).

M. Pawlak omówił także wyniki doświadczenia przeprowadzonego na odmianach Kybria RZ F1, Lenara RZ F1 i Chaikovskiy RZ F1, określającego wpływ zagęszczenia, a także pozostawiania bądź usuwania pędów bocznych i wąsów czepnych, na wyniki plonowania. Badano zagęszczenia 2,3 szt./m2; 2,6 szt./m2; 3,0 szt./m2. Najlepsze wyniki, dla wszystkich trzech odmian, uzyskano dla grup o zagęszczeniu 2,6 szt./m2, które plonowały tylko na pędzie głównym i miały usunięte wąsy czepne.

Okres zbiorów

W trzeciej fazie produkcji, w okresie zbiorów, jak zalecał specjalista, ważnym jest, aby dobowa amplituda temperatury wynosiła maksymalnie 6-8 C (optymalna temp w dzień 21-25 C, w nocy 18-19 C), a wilgotność 80-90%. Od drugiej połowy maja aż do lipca, gdy światła jest aż za dużo, trzeba również pomyśleć o przyciemnianiu obiektu.

Na koniec prezentacji specjalista przedstawił wyniki plonowania roślin w szklarni państwa Warszewskich. Wszystkie trzy odmiany zostały wysiane 18 stycznia, posadzone 10 lutego, a pierwszy zbiór odbył się 3 marca. Do 4 kwietnia, czyli do daty ostatniego zbioru przed spotkaniem, odmiany dały plon wynoszący (z jednego rzędu każdej z odmian):

Kybria: 265 kg (średnio 1,66 kg z rośliny)

Lenara: 211 kg (średnio 1,32 kg z rośliny)

Chaikovskiy: 207 kg (średnio 1,29 kg z rośliny)

odmiana konkurencji: 160 kg (średnio 1 kg z rośliny)

Zalecenia Henryka Wilczyńskiego z firmy Yara dot. nawożenia ukażą się jako osobny artykuł.

Zapraszamy do galerii zdjęć: