Według przekazanego przez niego danych w Polsce ogólna powierzchnia uprawy papryki pod osłonami – głównie w nieogrzewanych tunelach, wynosi około 1200 ha, z tego ponad 800 z w rejonie Radomia, a 250-300 ha w rejonie krakowskim. Dla producentów z okolic Zamościa, gdzie pod osłonami uprawia się głównie pomidory i ogórki, papryka może być ciekawym uzupełnieniem asortymentu. Przy czym należy zdawać sobie sprawę z faktu, że nowoczesnych szklarniach, zaawansowanych technologicznie papryka w Polskich warunkach nie będzie konkurencyjna dla pomidorów. Jest to propozycja głównie dla producentów prowadzących uprawy w nieogrzewanych tunelach, jak to określił Henryk Zając „po radomsku” czyli przy sznurkach rozpiętych poziomo przy palikach umieszczonych wzdłuż rzędów – w takim systemie uprawa papryki wymaga mniejszych nakładów pracy niż produkcja pomidorów czy ogórków.

Wykładowca omówił także niektóre aspekty dotyczące uprawy papryki – m.in. wrażliwość roślin na przesuszenie i zalanie. – Nie wolno uprawy papryki traktować po macoszemu, trzeba bardzo pilnować utrzymywania optymalnej wilgotności już na etapie wschodów. Po wysianiu nasion papryki nie należy startować od razu z bardzo wysoką temperaturą, przez jedną lub dwie doby po wysiewie utrzymuję temperaturę 10-12 C, potem podnoszę ją do 25C, wówczas okrywa nasienna mięknie i łatwiej schodzi. Metoda ta sprawdza się, zwłaszcza gdy nasiona są np. przesuszone, czy starsze – mówił H. Zając.

Z odmian o czerwonych owocach H. Zając zwracał uwagę głównie na znaną, wcześnie dojrzewającą paprykę Red Knight F1 – wielkoowocową typu blok, o lekko wydłużonych owocach osiągających masę 200-250 g nawet 300 g. Jest to odmiana wiernie plonująca, zaliczana do generatywnego, wskazane jest usuwanie pierwszego zawiązka, żeby roślina mogła się rozbudować. Również czerwone owoce typu blok ma Socrates F1, dorastają one nawet do 0,5 kg, dobrze wybarwiają się.

Aifos F1 i Perdosas F1 to odmiany o czerwonych owocach nieco mniejszych niż u poprzednich papryk. Obie są bardzo do siebie podobne. Mają owoce typu blok, wyrównane, średniej, „eksportowej” czy supermarketowej wielkości, o dobrej jakości, grubej ściance i mocnej szypułce, trwałe. Rośliny tych odmian mają silniejsze tendencje wegetatywne niż wcześniej wymienione papryki. Równomiernie kwitną i plonują przez cały sezon.
Z żółtoowocowych papryk z oferty De Ruitera Henryk Zając zwracał uwagę m.in. na nowsza odmianę Talante F1 oraz starszą, znaną już Shanghai F1, która jak określił jest „nie do zabicia”, charakteryzuje się szerokim zestawem odporności na choroby. Jej owoce mają ładny kształt i grubą ściankę, są ciężkie. Początkowo owoce dynamicznie dorastają i szybko osiągają duże rozmiary – dlatego sprawdza się ona w uprawie na wczesny zbiór zielonych owoców.

Paramo F1 oraz nowsza Orange Glory F1 to papryki o pomarańczowych owocach – takie odmiany niestety przez długi czas miały niewielki udział na naszym rynku. Według H. Zająca mogło to mieć związek częściowo ze słabą siłą wzrostu papryk o pomarańczowych owocach. Wspomniane odmiany mają już normalną siłę wzrostu i dobrze plonują. Zdaniem wykładowcy zainteresowanie paprykami o takiej barwie owoców ostatnio zaczęło nieco wzrastać.

Beladonna F1 ma owoce typu blok o kremowoseledynowej barwie w stanie dojrzałości zbiorczej, po osiągnieciu dojrzałości fizjologicznej zmieniają ona barwę na żółtopomarańczową. Zaletą tej odmiany jest wczesne wchodzenie w plonowanie, duża siła wzrostu przy stosunkowo delikatnym pokroju oraz dosyć odporność na choroby.