Kilka słów o zapleczu produkcyjnym

Gospodarstwo Adrianny i Romana Biadałów położone w Pleszewie i pobliskim Kowalewie, wyspecjalizowane jest w produkcji pomidorów szklarniowych, które uprawiane są na łącznej powierzchni 7 ha (w tym 5 ha to nowe szklarnie o wysokości słupa 5 m i z 8-metrowymi nawami). Najnowsze obiekty uruchomiono 6 lat temu. Pomidory są w nich uprawiane na podwieszanych rynnach z firmy FormFlex. Podłożem od wielu już lat jest wełna mineralna z firmy Cutilene (zdaniem R. Biadały powtarzalna i wyrównana, a przede wszystkim dość stabilna w uprawie), a także wełna Grotop Master z firmy Grodan. Podłoże jest co roku wymieniane, przy czym część mat przeznacza się pod uprawę ogórków. Przy wczesnym terminie sadzenia pomidorów (między 15 a 20 stycznia), zbyt duże jest ryzyko korzystania z ubiegłorocznych mat. Rynny przed ułożeniem mat wykłada się cienką folią, dzięki czemu nie ma później problemu z ich myciem po zakończonej produkcji.

Klimatem w szklarni steruje się za pomocą komputera klimatycznego z firmy Sercom (również z tej samej firmy pochodzi komputer nawodnieniowy, dostarczony przez firmę Poldrip). W początkowym okresie uprawy nie podwiesza się dodatkowych foliowych ekranów nad roślinami, ponieważ zdaniem ogrodnika można co prawda obniżyć w ten sposób koszty ogrzewania szklarni, ale zarazem ogranicza się dostępność światła do roślin. Również podwyższona wilgotność powietrza, jaka panuje w szklarniach z foliowymi ekranami, nie jest korzystna dla roślin. Straty ciepła w okresie grzewczym ogranicza się używając kurtyny termoizolacyjnej, która jest zasłaniana tylko na noc. Ciepło do szklarni dostarcza się przez dolny i boczny układ grzewczy oraz przez rury wegetacyjne. W początkowym okresie uprawy rura wegetacyjna jest umieszczona nisko, tuż nad kostkami z roślinami. Zapewnia to utrzymanie odpowiedniej temperatury podłoża i sprzyja szybkiemu ukorzenieniu się roślin. W późniejszym okresie rury wegetacyjne podnosi się o około 20-25 cm do góry, i na tej wysokości pozostają już do końca uprawy (fot. 2). Rury znajdują się więc na wysokości (lub nieco poniżej) dojrzewających gron, dzięki czemu są one dobrze ogrzane. Rury wegetacyjne pozostają aktywne również latem – wtedy sprzyjają utrzymaniu właściwej wilgotności w szklarni i ograniczają presję chorób grzybowych.

Artykuł w pełnej wersji został opublikowany w 3 numerze czasopisma „Pod Osłonami”