Zwalczanie wciornastków w uprawie papryki

Jak informował Tomasz Domański w ubiegłym roku w rejonie Potworowa (i nie tylko) największe problemy stwarzały wciornastki. Duża presja szkodników wystąpiła w gospodarstwach, w których wciornastki nie zostały zwalczone w poprzednim sezonie i problem nawarstwiał się przez kilka lat.

Paprykę najczęściej atakują: wciornastek tytoniowiec (Thrips tabaci) oraz wciornastek zachodni (Frankliniella occidentalis). Te dwa gatunki trudno od siebie odróżnić.

Wciornastki zimują w glebie i są w stanie przetrwać bardzo niskie temperatury. Wiosną z gleby wylatują samice, które składają jaja przede wszystkim pod skórkę liści (w 90%). Z jaj wylęgają się larwy, które przekształcają się w nimfy. Kolejnym etapem rozwoju jest przepoczwarzenie, do którego dochodzi najczęściej w glebie. Po przepoczwarzeniu się z gleby wylatują dorosłe samice, które składają kolejne jaja. W ciągu roku pojawia się kilka pokoleń wciornastków. Rozwój jednego pokolenia trwa od 10 do 30 dni. Tempo rozwoju szkodników uzależnione jest od temperatury – im wyższa temperatura, tym długość cyklu rozwojowego skraca się.

Z roku na rok skuteczne zwalczanie wciornastków staje się coraz trudniejsze. Zmniejsza się zestaw chemicznych środków ochrony roślin dopuszczonych do stosowania na plantacji papryki. Poza tym wciornastki szybko uodparniają się na „chemię”. W związku z tym konieczne jest poszukiwanie nowych, alternatywnych metod walki ze szkodnikami. Jak informował przedstawiciel firmy Koppert w wielu europejskich krajach (np. w Hiszpanii) biologiczna ochrona papryki przed wciornastkami jest standardem.

Istotne jest właściwe rozpoczęcie ochrony biologicznej. Populacje organizmów pożytecznych powinny zdążyć się rozmnożyć do czasu wystąpienia większej presji ze strony szkodników. Do zwalczania wciornastków w uprawach papryki wykorzystuje się drapieżne roztocze Amblyseius swirskii (kontrolują najmłodsze stadia rozwojowe) oraz pluskwiaki Orius laevigatus (dziubałeczek wielożerny – zwalcza larwy i osobniki dorosłe).

Rozpoczęcie ochrony biologicznej uzależnione jest od przebiegu pogody i temperatury w nocy (minimum 12-14°C). Odpowiednie warunki występują zazwyczaj w pierwszym lub drugim tygodniu czerwca. Na roślinach należy rozwiesić saszetki zawierające A. swirskii  (Swirski Ulti-Mite). Drapieżne roztocze szybko kolonizują uprawę. Mogą odżywiać się także pyłkiem. Saszetki powinny być wieszane w połowie wysokości rośliny, w cieniu, w ilości 80 sztuk na tunel. Podczas umieszczania na roślinach należy trzymać je za uchwyt, aby nie uszkodzić roztoczy w środku opakowania. – Zaczynamy od 3 lub 4 roślin w rzędzie. W każdym rzędzie saszetki rozwieszamy co 10 roślin. Jeśli rzędy są blisko siebie, to warto saszetki rozmieszczać „na krzyż” – doradzał T. Domański.

– Dziubałeczek wielożerny (Thripor-L) jest bardzo skuteczny, jednak potrzebuje 3-4 tygodni aby się rozmnożyć – mówił prelegent. Thripor-L powinien być rozsypywany na liście po wystąpieniu szkodnika.

Do zwalczania wciornastków po zaobserwowaniu pierwszych objawów żerowania polecano także preparat NoFly WP (grzyb Paecilomyces fumosoroseus szczep FE9901) z dodatkiem adiuwantu Addit.