W Polsce bezpośrednie, płaskie osłanianie warzyw ma stosunkowo długą historię.  Z bardzo dobrym skutkiem stosuje się je również w przypadku uprawy niektórych roślin jagodowych, zwłaszcza truskawek. Szacowana powierzchnia łącznych upraw przyspieszonych tą metodą na rok 2018 w Polsce wyniosła 7000 ha.

Folia perforowana

Do czasu opracowania technik wytwarzania włóknin PP była podstawowym materiałem wykorzystywanym do celów osłaniania, począwszy od lat 70-tych XX-wieku. Obecnie jej zastosowanie maleje. Jest tworzona z polietylenu o niskiej gęstości (ldPE). Charakteryzuje się najczęściej perforacją 50, 100 lub 500 otworów przypadających na 1 m² o Ø oczek 1 cm. Perforację można zrobić również we własnym zakresie, np. wycinając w folii złożonej na wałek wycinając otwory za pomocą wiertarki o dużej mocy i szybkich obrotach.

Gęstość perforacji decyduje o warunkach środowiska pod folią i jej wytrzymałości. Im mniejsza perforacja tym folia jest trwalsza i można ją wykorzystywać przez 2-3 sezony (stabilizowaną na UV dłużej). Po zakupie najbezpieczniej jest wykorzystać ją od razu. Niektórzy producenci podają informację, że folię należy rozłożyć w terminie do 6 miesięcy od daty produkcji podanej na etykiecie, ponieważ polietylen szybko się starzeje i matowieje. Folia perforowana jest transparentna i ma wzmocnione brzegi. Ma grubość średnio 40-60 µ (0,04-0,06 mm), długość do nawet 200 mb. W sprzedaży jest dostępna o szerokości od 3,2 m do nawet 16 m.

Włóknina polipropylenowa

Jest to najczęściej stosowana osłona w dzisiejszym ogrodnictwie. Masa powierzchniowa włóknin powinna być dobrana do rodzaju uprawy i terminu przykrywania. W uprawach wczesnych warzyw i innych roślin wykorzystuje się włókniny o gramaturze 17-23 g/m². Do okrywania warzyw wieloletnich oraz zimujących, np. rabarbar, pory, cebula, stosuje się grubsze włókniny, mające 30-60 g/m².

Włókniny mogą służyć również jako pokrycia niskich tuneli. Włókniny są produkowane techniką rozdmuchiwania włókien gorącym powietrzem, zgrzewania punktowego, schładzania i stabilizowania przeciw promieniowaniu UV. W naszym klimacie zawierają średnio 2% stabilizatora. Charakteryzują się zbliżonym poziomem transmisji promieniowania słonecznego jak folie. Ulegają one jednak dużo większemu zabrudzeniu, ograniczającemu przepuszczalność światła. Włókniny do osłaniania bezpośredniego, kierowane na rynek profesjonalny mają przeważnie długość 100 mb. Ich szerokość może przekraczać nawet 25 m. Większość z nich (o małej masie powierzchniowej) ma wzmocnione brzegi (zwłaszcza te mające powyżej 4,2 szer.). W sprzedaży znajdują się również włókniny tzw. całoroczne. W Polsce prowadzono również badania nad przydatnością biodegradowalnych włóknin wykonanych m.in. z PLA (polilaktydu, kwasu mlekowego) do osłaniania bezpośredniego np. porów w okresie zimowym.

Siatka polietylenowa

Ostatnio coraz większą popularnością cieszą się siatki wykonane ze stabilniejszego i sztywnego polietylenu o wysokiej gęstości (hdPE). Utworzone są z połączonych ze sobą nitek, tworzących regularną i porowatą strukturę w postaci dzianiny i tkaniny. Siatki dzianinowe uzyskuje się metodą dziania osnowowego na maszynach raszlowych. Charakteryzują się wysoką trwałością, dobrze zachowują strukturę oczek. Ich utrwalenie stabilizatorami UV zwiększa odporność na degradację w wyniku promieniowania ultrafioletowego, co w łagodnym klimacie zapewnia trwałość od 5 do 6 lat. Są również o wiele trwalsze w porównaniu z włókninami i foliami. Siatki stanowią bardzo dobrą osłonę przed niektórymi szkodnikami – w zależności od wielkości oczek. Ten rodzaj osłony nie jest jednak polecany do okrywania gatunków delikatnych, ponieważ są dla nich zbyt ciężkie (masa powierzchniowa siatek wynosi zazwyczaj min. 38 g/m²) i mogą łatwo je zdeformować. Szerokości i długości siatek nie odbiegają od tych, typowych dla folii i włókniny.

Na życzenie klienta producenci i importerzy tych produktów na krajowym rynku oferują również możliwość modyfikacji produktów dostosowując je do potrzeb gospodarstwa.

Osłony bezpośrednie (cz. II). Zakładanie i zdejmowanie osłon.

Mikroklimat i specyfika uprawy