Groźny dla upraw polifag

Myzus persicae to funkcjonująca w praktyce  łacińska nazwa mszycy brzoskwiniowej. Obowiązująca w nauce jest tylko nazwa  Myzus (Nectarosiphon) persicae Sulzer, 1776. Jest to polifag, który atakuje wiele gatunków roślin uprawnych. Jego żywicielem pierwotnym są drzewa z rodzaju Prunus, a wtórnym — rośliny warzywne, ozdobne, zioła. W obiektach zamkniętych, w szklarniach i tunelach jest groźnym szkodnikiem warzyw m.in. z rodziny psiankowatych: pomidora, papryki, oberżyny; dyniowatych: ogórka, a także warzyw liściowych. Optymalna temperatura do wzrostu tych gatunków wynosi około 25°C i są to też idealne warunki do żerowania i rozmnażania dla mszycy brzoskwiniowej. Ze szklarni mszyce mogą przenosić się na warzywa uprawiane w gruncie, m.in. na kapustne.

Ciało mszycy brzoskwiniowej ma długość 1,2–2,3 mm, barwę od różowej poprzez żółtą, jasnozieloną do zielonej – różni się w zależności od rośliny, na której żeruje. Szkodliwość polega na wysysaniu soków roślinnych, przez co dochodzi do zniekształceń tkanki liści i owoców, a w przypadku młodych roślin – do zahamowania wzrostu. Dodatkowo mszyce wydzielają spadź, która zanieczyszcza liście i owoce, a na spadzi rozwijają się grzyby sadzakowe. Ich obecność może dyskwalifikować warzywa w handlu. Szkodliwość mszycy brzoskwiniowej polega także na tym, że jest bardzo ważnym wektorem chorób wirusowych.

Czym zwalczać mszycę w warzywach?

Walka z mszycami za pomocą środków chemicznych jest możliwa i skuteczna. W programie ochrony warzyw są zarejestrowane m.in. substancje czynne takie, jak spirotetramat (Movento 100 SC), acetamipryd (Mospilan 20 SP i odpowiedniki), deltametryna (DelCaps 050 CS i odpowiedniki), sulfoksaflor (Sequoia), azadirachtyna (NeemAzal), a także szereg środków o działaniu mechanicznych i fizycznym na szkodniki (np. Fitter, Emulpar’ 940 EC, Agricolle, Siltac EC), które są stosowane na coraz większa skalę, także w kontekście integrowanej ochrony roślin i „Zielonego Ładu”.

Nowy genotyp odporny na „chemię”

Z zagranicznych doniesień wynika, że walka z mszycą brzoskwiniową może niebawem stać się bardzo trudna jeśli producent będzie chciał polegać jedynie na środkach chemicznych. W Belgii, Niderlandach i w Niemczech w uprawach papryki pod osłonami wykryto nowy genotyp szkodnika nazwany przed naukowców „R”. W jego przypadku stosowanie chemicznych aficydów może nie być dość skuteczne, gdyż jest na nie mniej wrażliwy (wykazuje odporność do pewnego stopnia). Specjaliści z firmy Biobest są zdania, że jedynym sposobem na zapobieżenie wzrostowi populacji M. persicae w uprawach papryki będzie podjęcie strategii polegającej na działaniu zapobiegawczym. W tym wypadku najlepiej wprowadzić do obiektu parazytoidy mszycy, w tym gatunki błonkówki pasożytnicze (np. Aphidius ervi, A. colemani) i drapieżnego pryszczarka (Aphidoletes aphidymyza). Dodatkowo wrogami naturalnymi, drapieżcami mszyc są larwy bzygów (np. takich gatunków, jak Sphaerophoria rueppellii  czy Eupeodes corollae) i biedronki, także dostępne w postaci produktów biologicznych. Nie ma możliwości uodpornienia się nowego genotypu „R” mszycy brzoskwiniowej na preparaty biologiczne. Warto podkreślić, że wprowadzanie do uprawy np. bzygów będzie także dodatkowo pozytywnie wpływało na zapylenie upraw, gdyż bzygi należą do grupy owadów zapylających aktywnych w uprawach pod osłonami.