Rośliny więdną, zamierają

To najczęściej objawy towarzyszące obecności w glebie szkodników podgryzających korzenie. Są to formy larwalne chrabąszcza majowego, guniaka czerwczyka, ogrodnicy niszczylistki oraz opuchlaków (o. truskawkowiec, o. rudonóg, o. lucernowiec). Lokalnie szkody mogą powodować drutowce – larwy sprężykowatych, czyli osiewnika rolowca i osiewnika skibowca. Chrząszcze  wszystkich tych gatunków żerują na liściach roślin powodując niekiedy gołożery, ale najbardziej dotkliwe szkody o znaczeniu gospodarczym powodują stadia larwalne występujące w glebie. Niszczą one szyjki korzeniowe i korzenie roślin, powodując ich placowe więdnięcie i zamieranie.  

Zapobiegać łatwiej niż zwalczać

Najważniejszym elementem ochrony roślin przed szkodnikami występującymi w glebie jest zapobieganie. Aby jednak zapobiegać, trzeba wiedzieć, że problem może wystąpić. Ważne jest przeglądanie gleby przed założeniem plantacji w 32 próbach pobranych losowo z 1 ha kopiąc szpadlem dołki o wymiarach 25 x 25 x 30 cm. W takim wypadku sygnałem ostrzegawczym jest znalezienie w tych próbach więcej niż  1 pędraka chrząszczy lub 10 larw opuchlaków. Dodatkowo w trakcie uprawy niepokój powinno wywołać zauważenie słabo rosnących lub więdnących roślin podczas lustracji wizualnej. Dodatkowym narzędziem monitorującym mogą być pułapki z atraktantami do odłowów samców ogrodnicy niszczylistki, chrabąszcza majowego lub pułapka świetlna na chrząszcze.