Pomidory szklarniowe w trudnych warunkach świetlnych, zwiększone ryzyko szarej pleśni

Rozsada pomidorów dotarła do gospodarstw w dobrej kondycji. Z racji terminu sadzenia w wielu szklarniach opóźnionego w stosunku do poprzednich sezonów o mniej więcej 2 tygodnie plonowanie na dobre rozpoczęło się pod koniec marca na początku kwietnia.

W ocenie Pauliny Janickiej w bieżącym sezonie wiosną w uprawie pomidorów szklarniowych głównym problemem była mała ilość słonecznych dni. W takich warunkach ogrodnicy martwią się zwykle o zawiązanie każdego grona. Mimo małej ilości światła ogólnie nie było jednak źle z zapylaniem kwiatów i zawiązywaniem owoców. Zapewne wpływ na to miało późne rozpoczęcie uprawy w wielu obiektach – gdy rozsadę sadzono w lutym dni były już dosyć długie i nawet gdy było pochmurno małe jeszcze wówczas rośliny otrzymywały wystarczającą na tym etapie rozwoju dawkę światła słonecznego. Natomiast przy małej ilości światła w wielu obiektach na początku uprawy owoce pomidorów dorastały do dość dużych rozmiarów – w pierwszych gronach dużo było pomidorów wielkości 3B.

Z racji małej ilości słońca i wysokiej wilgotności powietrza oraz często oszczędniejszego niż dotychczas ogrzewania roślinom w szklarniach mocno zagrażała szara pleśń. Trzeba było prowadzić staranną pielęgnację, podrywać liście z dołu pędów i przewietrzać uprawy, żeby ograniczać wilgotność powietrza pod osłonami.

W uprawach pomidorów mniej „Tuty”, dużo przędziorków

W większości przypadków ogrodnicy prowadzący uprawę pomidorów szklarniowych dobrze radzą sobie z kontrolowaniem populacji skośnika pomidorowego (Tuta absoluta) z wykorzystaniem metod integrowanych, dlatego nie stanowi on obecnie większego zagrożenia dla upraw. Dużo uwagi natomiast trzeba było poświecić na walkę z przędziorkami – zima była łagodna, szkodniki te dobrze ją przeżyły ją schowane w szklarniach, czekając na rozpoczęcie nowych upraw.

Pomidory malinowe De Ruiter’a w kaliskich szklarniach   

Jak informuje Paulina Janicka w nasadzeniach pomidorów malinowych dominuje odmiana Hakumaru, lubiana przez polskich producentów. W niektórych szklarniach uprawiana jest malinowa nowość Tatemaru – nieszczepione rośliny sadzono pod koniec stycznia, a zbiory przeprowadzono pod koniec kwietnia. Rośliny są dość silne, ale bardzo dobrze wiążą grona. Dość dobrze zniosły małą ilość światła w styczniu, lutym i marcu. W nielicznych uprawach ogrodnicy zdecydowali się na uprawę pomidorów malinowych Yarimaru i Fujimaru. Malinowy standard – odmiana Tomimaru Muchoo nadal jest numerem jeden w uprawach doświetlanych. W kaliskim rejonie uprawy według Pauliny Janickiej ci producenci, którzy prowadzili uprawy doświetlane w poprzednich sezonach zdecydowali się na taką produkcję także w tym sezonie, natomiast w okolicy Warszawy kilku ogrodników zrezygnowało z doświetlania. W przyszłym sezonie najprawdopodobniej jednak wrócą do uprawy doświetlanej.

Mniej upraw pomidorów czerwonych i specjalnych

W bieżącym sezonie w szklarniach na mniejszą skalę są uprawiane czerwone odmiany pomidorów. Niektórzy producenci zaprzestali produkcji czerwonoowocowych odmian szklarniowych lub uprawiają je z późnych nasadzeń, część ogrodników zdecydowała się uprawę czerwonych odmian „tunelowych” lub przeszli na uprawę ogórków. Z tych powodów obecnie na rynku mało jest pomidorów czerwonych z krajowej produkcji i są one poszukiwane przez handlowców (dlatego niektórzy producenci po zakończeniu wiosennej uprawy ogórków zastanawiają się nad posadzeniem w drugim cyklu pomidorów czerwonych i prowadzenie ich na 8-10 gron). Siew nasion pomidorów do takiej uprawy przypadać będzie pod koniec maja lub na początku czerwca, a sadzenie pod koniec czerwca. W tym terminie ogrodnicy będą najczęściej produkować rozsadę sami. W letnio-jesiennym cyklu uprawy w ocenie Pauliny Janickiej bardzo dobrze sprawdza się odmiana Inspired – o smacznych owocach, intensywnie wybarwionych wewnątrz i o silnych roślinach. W tym terminie uprawy popularne są też „klasyczne” już czerwone propozycje z oferty De Ruitera – Torero i Admiro.

W rejonie Kalisza nie są popularne uprawy pomidorów specjalnych i nie ma dużych możliwości zbytu takich owoców. Z tej grupy w szklarniach w tym rejonie pojawiają się jedynie odmiany śliwkowe lub „sakiewki” oraz pomidory typu San Marzano – z oferty De Ruitera dość dobrze sprzedaje się należąca do ostatniego typu odmiana Portento o smacznych owocach, przeznaczonych głównie na zaopatrzenie rynku detalicznego.

Odmiany pomidora odporne na ToBRFV

Jak informuje Paulina Janicka obecnie w kaliskim rejonie uprawy nie ma oficjalnie stwierdzonych przez Inspekcję Ochrony Roślin przypadków ToBRFV (Tomato brown rugose fruit virus, czyli wirus brunatnej wyboistości owoców pomidora), ale producenci coraz bardziej interesują się odmianami odpornymi na tę chorobę. De Ruiter w tym roku testuje w Polsce dwie odmiany czerwonego pomidora mięsistego, które mają otrzymać nazwy Ferreira (owoce 240-280 g) i Novero (230-260 g), obie o średniej odporności na ToBRFV. W naszym kraju są po raz pierwszy w próbach uprawowych, ale W Kanadzie, gdzie wirus jest dużym problemem w uprawach pomidorów szklarniowych odmiany te są testowane już drugi sezon. Jak informuje Paulina Janicka wspomniane odmiany mają średnią odporność, ale jest ona uwarunkowana przez podwójny gen, co utrudnia jej przełamanie. Jak stwierdziła w Kanadzie wprowadzono je do uprawy z dużym sukcesem. Są to odmiany silne, ale zaleca się ich szczepienie 1 : 1 na podkładce wegetatywnej.