Dobór papryki do warunków uprawy – Bernard Zioło, Enza Zaden

Ważną cechą jest dobry dobór odmiany do warunków uprawy. W wielu gospodarstwach z rejonu skoncentrowanej uprawy papryki występują choroby odglebowe, w takiej sytuacji trzeba rozważyć działania zapobiegające stratom (np. dezynfekcja gleby oraz wprowadzenie pożytecznych mikroorganizmów), a także uprawa odmian odpornych na patogeny. Taką propozycją z portfolio Enzy jest m.in. papryka Dragoney, która wykazuje wysoką odporność na uwiądy powodowane przez Verticillium sp. Zaletą odmiany jest też silny system korzeniowy, dzięki któremu odmiana dobrze rośnie również na słabszych i trudnych stanowiskach, a także szybko się regeneruje po chwilowych podtopieniach. Rośliny mają mocny wigor i luźny pokrój, zalecane ich zagęszczenie to 3 szt./m². Owoce tej odmiany dobrze dorastają do końca zbiorów, są ciemnoczerwone.

Nowszą propozycją w grupie czerwonych papryk typu blok jest bardzo wczesna i plenna odmiana Maduro. Jej owoce są intensywnie czerwone przez cały sezon, szybko wybarwiają się, nie mają jesienią skłonności do przechodzenia w barwę ceglastą. Rośliny Maduro są średniej wysokości i mają dobry wigor oraz dobrą odporność na choroby odglebowe. Odmiana bardzo dobrze i równomiernie zawiązuje owoce w różnych warunkach uprawowych. Łatwo zbiera się je z szypułką, która dobrze się odrywa w kolanku. Owoce są trwałe w obrocie handlowym. Są one średniej wielkości, przydatne do pakowania skrzynki kartonowe lub w worki.

Na stanowiska zmęczone, na których powtarzają się problemy z chorobami odglebowymi (m.in. z więdnięciem południowym) Bernard Zioło polecał odmianę Banckers, do uprawy na zbiór wysokiej jakości owoców zielonych. Rośliny tej odmiany mają silny system korzeniowy i dobry wigor. Stabilnie plonują przez cały sezon.

Ofertę papryk typu blok uzupełnia żółtoowocowa, wczesna Devito, plenna, tworząca rośliny średniej wysokości. W asortymencie znajdują się także papryki o owocach pomarańczowych – bardzo wczesna i generatywna Magno oraz nowość Milena – bardzo wczesna, o trwałych owocach, stabilnie plonująca przez cały sezon.

Michał Wojcieszek, Yara – Optymalizacja pożywki nawozowej w uprawie papryki…

…tym tematem zajął się Michał Wojcieszek z firmy Yara Poland. Przypomniał o podstawach fertygacji. W przypadku pożywek do określenia stężenia ilości rozpuszczonych składników używa się pojęcia przewodnictwa elektrycznego, wyrażonego w jednostce mS/cm (milisimens na centymetr) i określanego skrótem EC (od ang. electro conductivity). Jest to powszechnie stosowany parametr w uprawach bezglebowych, używa się go także w uprawach prowadzonych w glebie z fertygacją. Aby opracować skład pożywki konieczne jest wykonanie analizy wody używanej do sporządzania roztworu nawozów (pH, EC, zawartość HCO₃^–, zawartość makro- i mikroelementów) w przypadku uprawy w gruncie tuneli powinno się także przeprowadzić analizę gleby.

Michał Wojcieszek przedstawił także przykładowe składy pożywek „wegetatywnej” (o EC 2,82 mS/cm i pH 5,5) i „generatywnej” (o EC 3,11 mS/cm i pH 5,5) skomponowanych w oparciu o nawozy rozpuszczalne z firmy Yara. Zwrócił też uwagę na kilka ważnych zasad sporządzania pożywek. Przygotowując pożywkę stężoną należy ilości nawozów podane w „recepcie” pożywki opracowanej na podstawie analizy pomnożyć przez 100 i ustawić w dozowniku rozcieńczenie na 1%. EC podawanej pożywki w uprawie papryki w gruncie tuneli powinno mieścić się w zakresie 1,5-2,0 mS/cm w zależności od  fazy wzrostu, temperatury i nasłonecznienia, na podłożach przepuszczalnych okresowo może być wyższe (2,5-3,0 mS/cm), pH podawanej pożywki powinno wynosić około 5,5-6,0.

Specjalista przedstawił także czynniki, nie tylko związane z nawożeniem, sprzyjające wegetatywnemu wzrostowi, rozbudowywaniu się roślin. Należą do nich m.in.: pochmurna pogoda, wysoka wilgotność powietrza i podłoża w tunelu oraz niska temperatura. W takich warunkach, aby utrzymać równowagę wzrostu i rozwoju roślin (tzw. równowagę wegetatywno-generatywną) powinno się zmniejszyć ilość azotu w pożywce, a zwiększyć zawartość potasu i podnieść EC pożywki. Ponadto powinno się w takich sytuacjach podlewać rośliny rzadziej, lecz w dłuższych cyklach nawodnieniowych. Zalecane są wówczas również zabiegi dolistne Kristalonem Żółtym.

Generatywnemu rozwojowi roślin sprzyjają słoneczna pogoda, niska wilgotność powietrza i podłoża oraz wysoka temperatura. Gdy chcemy utrzymać w równowadze zbyt generatywne rośliny powinniśmy zwiększyć ilość azotu w pożywce w stosunku do potasu (wprowadzając np. Calcinit), zmniejszyć EC pożywki do 1,5-2 mS/cm, podlewać rośliny częściej, stosując krótsze cykle nawodnieniowe. M. Wojcieszek polecał także zabiegi dolistne Calcinitem.

Fosfor – w jakiej formie?

Kolejnym tematem poruszanym przez wykładowcę był wpływ fosforu na wzrost i rozwój roślin (odgrywa m.in. rolę w prawidłowym rozwoju korzeni) oraz przyswajalność i nawożenie tym pierwiastkiem. W ostatnich latach coraz częściej w uprawach ogrodniczych fosfor jest wprowadzany w postaci polifosforanów. W tej formie jest on przyswajalny dla roślin przy pH powyżej 6,2, czyli przy takim odczynie, w którym powszechnie stosowane ortofosforany stają się niedostępne dla roślin. W rezultacie lepszej przyswajalności fosforu z polifosforanów rośliny wykształcają silniej rozbudowany system korzeniowy. Kolejnym pozytywnym skutkiem stosowania polifosforanów jest brak wytrącania się osadów fosforu w instalacjach nawadniających, co następuje gdy do sporządzania pożywek używa się ortofosforanów. Źródłem polifosforanów mogą być rozpuszczalne nawozy firmy Yara z serii Kristalon, a także płynny nawóz Yara Tera Super FK. Fosfor w tej formie jest zawarty także w posypowym nawozie Yara Mila Complex.

Jak chronić paprykę lepiej, opryskując mniej – Tomasz Domański, Koppert

Zmiany w prawie i dostępności środków ochrony roślin

Jak informował wykładowca ogrodnicy muszą nauczyć się chronić plantacje przy coraz bardziej ograniczonym wyborze chemicznych środków ochrony roślin dopuszczonych do użycia. Ograniczenie tzw. chemii w rolnictwie to kierunek wyznaczony także Europejski Zielony Ład, określający unijną politykę rolną na najbliższe lata. Produkcja żywności powinna przebiegać w bardziej niż dotychczas zrównoważony sposób, z uwzględnieniem aspektów ochrony środowiska, klimatu oraz ochrony zdrowia ludzi. Niesie to za sobą wiele zmian dotyczących dopuszczonych do użycia środków ochrony i nawozów. M.in. fosforyny będą traktowane jak środki ochrony roślin, produkty będą badane pod kątem pozostałości pierwiastków stosowanych w ochronie roślin, takich jak srebro, miedź czy fosfoniany. Badane będą także pozostałości mikrobiologicznych środków ochrony roślin. Ponadto wejdą w życie dokładniejsze regulacje dotyczące biologicznych ś.o.r. i mikroorganizmów stosowanych w uprawach roślin, a także rejestracje entomofagów.

Najpowszechniejsze szkodniki papryki

W uprawach tego warzywa duże szkody wyrządzają wciornastki, w wyniku ich żerowania dochodzi do uszkadzania liści, kwiatów i owoców. Do zwalczania tych szkodników firma Koppert poleca drapieżnego roztocza Ablyseius swirskii, jest on oferowany w biodegradowalnych saszetkach Ulti-Mite Swirskii, przeznaczonych do zawieszania na roślinach. Tworzywo z którego wykonane są saszetki jest odporne na zraszanie, a z drugiej strony zapobiega wysuszeniu zawartości, pozwala to na długi okres użytkowania saszetek. Kolejnym produktem polecanym przez Tomasza Domańskiego do ochrony papryki przed wciornastkami był Tripor-L, butelki z zawartością drapieżnych pluskwiaków Orius leavigatus.

W uprawach warzyw pod osłonami, również na plantacjach papryki duże straty wyrządzaja także przędziorki. Przeciwko nim specjalista zalecał stosowanie prepartatów zawierających dobroczynka kalifornijskiego (Neoseiulus californicus) w saszetkach Spical Ulti-Mite lub dobroczynka szklarniowego (Phytoseiulus persimilis) w butelkach Spidex.

Mszyce, to według Tomasza Domańskiego szkodniki, które będą w przyszłości stanowić coraz większe zagrożenie na plantacjach, co ma związek między innymi z uodparnianiem się ich na wiele insektycydów.

Spośród wrogów mszyc w naturalnych warunkach najczęstszymi sprzymierzeńcami ogrodników mogą być larwy bzygów i pryszczarków, które mogą pojawiać się na plantacjach papryki gdy nie stosuje się środków chemicznych. Przeciwko mszycom można zastosować produkt Aphiscout, zawierający różne gatunki pasożytniczych błonkówek.

Na plantacjach papryki problemy sprawiają także szkodniki glebowe, przeciwko którym zalecane są preparaty zawierające pożyteczne nicienie: Steinernema feltiae (Entonem), Heterorhabditis bacteriophora (Larvanem) oraz Steinernema caprocapsea (Capsanem).

Do zabezpieczania papryki przed chorobami odglebowymi firma Koppert poleca produkty z serii Trianum-P (zawierający pożyteczny grzyb Trichoderma harzianum T-22), konkurujący z patogenami obecnymi w glebie. Doglebowe zastosowanie tego produktu korzystnie wpływa również na ukorzenianie się roślin, poprawia przyswajanie składników pokarmowych oraz rozkłada związki trudno rozpuszczalne (np. fosforan wapnia). W efekcie uzyskuje się zdrowsze rośliny i większy plon.

Dr inż. Gabriela Wyżgolik – Papryka bez suchej zgnilizny wierzchołków owoców – czyli co wpływa na ich jakość?

Powszechnie wiadomo, że sucha zgnilizna wierzchołków owoców ma związek z niskim poziomem wapnia w komórkach owocu. Takie zaburzenia często występują mimo wysokiego poziomu wapnia w glebie czy w pożywce, gdy z różnych powodów roślina nie może go pobrać w wystarczającej ilości i przetransportować do owoców. Przyczyny tych zaburzeń omawiała dr Gabriela Wyżgolik, związana m.in. z projektem Szkoła Pod Osłonami.

Problemy z pobieraniem wapnia z podłoża występują przy zbyt niskim pH, poniżej 5,5, mogą pojawić się także w wyniku antagonizmu jonów (antagonistami Ca⁺² są jony NH4⁺, K⁺ i Mg⁺²). Na pobieranie wapnia mocno wpływa też kondycja systemu korzeniowego, dlatego od początku uprawy należy dbać o zapewnienie optymalnych warunków powietrzno-wodnych w podłożu i o utrzymanie zdrowotności korzeni, unikać zalewania podłoża itp. Na rozwój korzeni wpływają takie czynniki jak ciemność, stężenie tlenu, dostępność wody, dostępność makroelementów (zwłaszcza fosforu) i mikroelementów, temperatura oraz pH. Ważne jest by o kondycję i rozwój korzeni zadbać do czasu wejścia roślin w fazę generatywną, gdyż od tej pory roślina większą ilość energii i asymilatów przeznaczać będzie już na tworzenie plonu, a korzenie będą wówczas na ostatnim miejscu w kolejce po te „zasoby”. W biernym transporcie wapnia od korzeni w górę rośliny bardzo dużą rolę odgrywają parcie korzeniowe i transpiracja, dlatego wszystkie czynniki ograniczające transpirację ograniczają transport tego pierwiastka i zaopatrzenie w niego owoców. A ograniczenie transpiracji następuje przy zbyt wysokiej wilgotności powietrza w tunelach (wysoka wilgotność względna – RH, niski niedosyt wilgotności – HD). Także zbyt intensywna transpiracja przy której następuje ograniczenie przewodnictwa szparkowego i ograniczenie fotosyntezy, prowadzi do ograniczenie transportu wapnia do owoców. Ważne jest więc zapewnienie roślinom w tunelach możliwie optymalnych warunków termicznych i wilgotnościowych (dotyczy to podłoża i powietrza), z umiarkowanym wietrzeniem, a przede wszystkim unikanie skrajnych, stresowych warunków.

Więcej szczegółowych informacji znajdziecie Państwo w powyższy nagraniu z webinarium.