Wspomniany system oparty jest na tradycyjnej, japońskiej metodzie miniaturyzowania roślin (bonsai). Polega on na zaciskaniu łodygi pomidora specjalnym drutem pomiędzy liścieniami a węzłem, z którego wyrastają pierwsze liście młodych roślin. Sposób ten, jak twierdzą jego pomysłodawcy Ken Takahata i Hiroyuki Miura, jest łatwiejszy niż tradycyjne, skomplikowane metody, polegające na narażaniu rośliny np. na stres związany z podwyższonym zasoleniem, których rezultatem jest również uzyskanie owoców o większej zawartości cukrów.

Doświadczenia przeprowadzone przez japońskich naukowców dały następujące wyniki: owoce zebrane z kilku pierwszych gron roślin, których łodygi ściśnięto w specyficzny sposób drutem, miały masę stanowiącą 49% do 89% masy owoców z próby kontrolnej, natomiast koncentracja substancji rozpuszczalnych wynosiła 116% to 120%, sacharozy mieściła się między 263% a 483%, a fruktozy i glukozy wahała się między 135% a 155% – w porównaniu z sokiem z owoców z próby kontrolnej.

Choć masa pędów poddanych doświadczeniu roślin stanowiła 58% masy roślin z grupy kontrolnej, a korzeni tylko 32%, koncentracja cukrów w owocach badanych roślin była wielokrotnie wyższa.

Naukowcy planują przeprowadzenie bardziej szczegółowych testów z zastosowaniem tej samej techniki. Mają one na celu określić najlepszą szerokość i lokalizację dla zacisku, a także konkretny moment, w którym obwiązywanie roślin drutem ma zostać przeprowadzone. K. Takahata i H. Miura będą również opracowywać najlepsze dla tej metody nawożenie i nawadnianie roślin, a także badać zależności ekonomiczne zmienionej produkcji.

źródło: www.ashs.org

tłum. A.M.